ผักเม็ด กิฟฟารีน ไฟโต วิต อีกทางเลือกสำหรับผู้ที่ทานผักและผลไม้ไม่ได้ หรือทานได้น้อย

กิฟฟารีน ไฟโต วิต ทางเลือกสำหรับผู้ที่ไม่ทานผักผลไม้ หรือทานได้น้อย ตัวนี้จะเป็นสารสกัดจากผักและผลไม้รวมนะคะ ใครที่ไม่ชอบทานผัก ก็ไม่ต้องกลัวว่าจะขาดวิตามินแล้วนะคะ ^^

 

เรื่องน่ารู้เกี่ยวกับไฟโตนิวเทรียนท์ สารธรรมชาติจากผักและผลไม้

          อาหารประเภทผัก ผลไม้ เป็นอาหารธรรมชาติที่มีสารสำคัญที่เรียกว่า Phytonutrient (ไฟโตนิวเทรียนท์) มากมายหลายชนิด ไฟโตนิวเทรียนท์ เป็นสารธรรมชาติในผักผลไม้ที่เป็นสารสำคัญที่มีคุณประโยชน์ต่อร่างกายหลายประการ ทั้งนี้ด้วยกลไกที่เป็นสารต้านอนุมูลอิสระ (Antioxidant) จากธรรมชาติ อนุมูลอิสระคือโมเลกุลที่มีธาตุที่ไม่มั่นคงเนื่องจากขาดอิเลกตรอนไป 1 ตัว อนุมูลอิสระ ถือเป็นสารพิษที่สำคัญต่อเซลล์ทุกเซลล์ในร่างกาย ถ้ามีมากในเซลล์ก็เป็นอันตรายได้ โดยจะทำลายดีเอนเอ เยื่อหุ้มเซลล์และองค์ประกอบอื่นๆ ของเซลล์ นักวิทยาศาสตร์เชื่อว่า อนุมูลอิสระเป็นสาเหตุของการเกิดโรคหลายชนิด ไม่ว่าจะเป็นการก่อให้เกิดการอักเสบ ซึ่งเป็นการทำลายเนื้อเยื่อในระยะสั้น หรือมีผลในระยะยาว โดยเป็นสาเหตุของความเสื่อมหรือการแก่่ของเซลล์ และอาจเป็นสารก่อมะเร็ง โรคหัวใจ ต้อกระจก โรคทางภูมิคุ้มกันและโรคเรื้อรังอีกหลายชนิด

          อนุมูลอิสระ ที่มีมาทั้งแหล่งภายนอกและภายในร่างกาย อนุมูลอิสระที่มาจากภายนอกได้แก่ มลพิษในอากาศ ฝุ่น ควันบุหรี่ แสงแดด ความร้อน รังสีบางชนิด ยาบางชนิด จากแหล่งภายในร่างกาย ซึ่งส่วนมากจะเป็นของเสียในขบวนการเมตาบอลิซึมของเซลล์ เมื่อเกิดอนุมูลอิสระแล้วร่างกายก็มีกลไกที่จะกำจัดอนุมูลอิสระเหล่านี้โดยใช้เอนไซม์ต่างๆ และใช้สารไฟโตนิวเทรียนท์ที่สำคัญ เช่น วิตามินอี (A-tocopherol) เบต้า-แคโรทีน (Beta-carotene) และ วิตามินซี (Vitamin C) จากผักผลไม้ และอาหาร

 

 

          ไฟโตนิวเทรียนท์ จากผักและผลไม้ ถือเป็นแหล่งสำคัญของสารต้านอนุมูลอิสระจำนวนมาก ปัจจุบันจึงมีการสนับสนุนให้รับประทานผักและผลไม้มากขึ้น โดยมีความเชื่อว่าอาจลดการก่อมะเร็ง ลดการเป็นโรคหัวใจขาดเลือด และโรคเรื้อรังบางชนิด

          ไฟโตนิวเทรียนท์ ที่มีในผักและผลไม้ที่ทำหน้าที่เป็นสารต้านอนุมูลอิสระและมีคุณประโยชน์เป็นที่ยอมรับ มีดังนี้คือ ชาเขียวมีสารสำคัญเป็น Polyphenol (โพลีฟีนอล) ที่ชื่อ Catechin (คาเทชิน) ทับทิมมีสารประเภท Flavonoid (ฟลาโวนอยด์) แครอทมี beta-carotene (เบต้า-แคโรทีน) มะเขือเทศมี Lycopene (ไลโคปีน) มิกซ์เบอร์รี่มี Flavonoid ชื่อ Anthocynosides (แอนโธไซยาโนไซด์) ใน Bilberry อะเซโรลา เชอร์รี่มี Vitamin C ถือเป็นแหล่งวิตามินซีธรรมชาติที่มีคุณภาพสูง บร็อคโคลี่มี Sulforaphane (ซัลโฟราเฟน) โรสแมรี่มี Rosemarinic acid (โรสแมรินิคแอซิด) แอปเปิ้ลมีสารประเภท Polyphenol (โพลีฟีนอล) เช่นกัน อัลฟัลฟ่ามี Saponins (ซาโปนิน) มะกอกมี Oleuropein (โอลีโรเปอิน) เมล็ดองุ่นมี Proanthocyanidin (โปรแอนโธไซยานิดิน) หรือ พีซีโอ (PCO : Procyanidolic Oligomers) ขมิ้นมีสารสำคัญ คือ Curcumin (เคอร์คิวมิน) ผักโขมมีใยผัก วิตามินแร่ธาตุหลายชนิด

          รายงานที่ว่าการรับประทานผักและผลไม้ สามารถลดความเสี่ยงต่อการเป็นมะเร็งมีมากมาย ซึ่งคิดว่ากลไกทั้งด้านที่ผักและผลไม้มีสารกากใยมากซึ่งจะช่วยทางด้านลดมะเร็งลำไส้ใหญ่ (อ้างอิงที่ 1) นอกจากนี้คือ กลไกทางด้านต้านอนุมูลอินสระจากสารไฟโตนิวเทรียนท์ ตัวอย่างรายงานวิจัยเรื่องลดความเสี่ยงของโรคมะเร็งกระเพาะอาหารได้ถึง 5.5 เท่า ซึ่งรายงานนี้เป็นรายงานใหญ่ในการศึกษาแบบติดตามคนไข้ถึง 11,546 คน เป็นเวลา 25 ปี (อ้างอิงที่ 2) ผักและผลไม้ลดความเสี่ยงต่อมะเร็งปอดก็มีรายงานเช่นกัน (อ้างอิงที่ 3) บางรายงานตรวจสอบชัดลงไปได้ถึงชนิดของผักด้วย เช่น พบว่าผักที่มีสีเหลือง เช่น แครอท พบว่าลดมะเร็งของปอดได้มากกว่าผักชนิดอื่นเป็นต้น (อ้างอิงที่ 4) นอกจากนี้มีรายงานใหญ่ที่ติดตามการเป็นมะเร็งของประชากร 10,068 คน เป็นเวลาถึง 19 ปี ซึ่งในจำนวนนี้พบมะเร็งปอด 248 คน แต่ก็พบว่ากลุ่มที่มีการรับประทานผักและผลไม้ที่มีวิตามินเอ หรือ เบต้า-แคโรทีน จะสามารถลดความเสี่ยงของมะเร็งปอดได้ (อ้างอิงที่ 5) การรับประทานผักและผลไม้ที่มี เบต้า-แคโรทีน วิตามินซี และวิตามินอี สูง สามารถที่จะลดอุบัติการณ์การเป็นมะเร็งเต้านมได้จริงในสตรีวัยเจริญพันธุ์ จากการติดตามคนไข้ 83,234 คน เป็นเวลา 14 ปี (อ้างอิงที่ 6) มะเร็งกระเพาะปัสสาวะลดความเสี่ยงได้ด้วยการรับประทานผักประเภทบร็อคโคลีและหัวผักกาด (อ้างอิงที่ 7) นอกจากนี้ผักและผลไม้ที่มีเบต้า-แคโรทีนสูง ก็มีผลต่อการลดอุบัติการณ์ของโรคหัวใจขาดเลือดได้จริง จากการวิจัยย้อนหลังในคนไข้ 4,802 คน ติดตามไป 4 ปี (อ้างอิงที่ 8)

          การรับประทานผักและผลไม้ จึงมีประโยชน์ต่อสุขภาพอย่างแท้จริงในผู้ที่ไม่สามารถจะรับประทานผักและผลไม้ได้ หรือรับประทานได้น้อย ปัจจุบันก็มีอาหารสุขภาพที่สกัดสารสำคัญจากผักและผลไม้ซึ่งเป็นอีกทางเลือกหนึ่งสำหรับผู้บริโภค

 

ไฟโต วิต กิฟฟารีน Phyto Vitt

ผลิตภัณฑ์เสริมอาหาร สารสกัดจากผักและผลไม้รวม ชนิดเม็ด

ส่วนประกอบที่สำคัญโดยประมาณใน 1 เม็ด :

• สารสกัดจากชาเขียว 140 มก.
• เซลลูโลส 135.5 มก.
• สารสกัดจากทับทิม 70 มก.
• แครอทผง 70 มก.
• ซิตรัส ใบโอฟลาโวนอยด์ 63 มก.
• มะเขือเทศผง 49 มก.
• มิกซ์เบอร์รี่ผง 49 มก.
• อะเซโรลา เชอรี่ผง 49 มก.
• ผักโขมผง 7 มก.
• สารสกัดจากผักและผลไม้รวมผง (โรสแมรี่, แอปเปิ้ล, อัลฟัลฟ่า1 มะกอก, บร็อคโคลี่, เมล็ดองุ่น และขมิ้น) 24.5 มก.

เป็นผลิตภัณฑ์เสริมอาหารสารสกัดจากผักและผลไม้รวม

 

วิธีรับประทาน : รับประทานวันละ 1-2 เม็ดพร้อมอาหาร

รหัสสินค้า : 40505
ปริมาณสุทธิ : 60 เม็ด
ราคาปกติ : 720 บาท

 

สามารถนำรหัสสมาชิก 48004219 ไปซื้อได้ที่ศูนย์ธุรกิจกิฟฟารีนทั่วประเทศ
สั่งซื้อออนไลน์ หรือติดต่อสอบถามข้อมูลเพิ่มเติม
Fanpage : ตัวแทนกิฟฟารีน
Email : mai-mee-jai@hotmail.com
โทร. 090-0491594 /Line : @welove.giffarine

สมัครสมาชิกกิฟฟารีนป้อนข้อมูลที่นี่ค่ะ

 

 

เอกสารอ้างอิง
1. Relationship between the intak of high-gibre foods and energy and the risk of cancer of the large bowel and breast. Eur J Cancer Prev 1998;7 Suppl 2:S11-7:S11-7.
2. Protective effect of fruits and vegetables on stomach cancer in a cohort of Swedish twins. Int J Cancer 1998;76(1):35-7
3. Dietary factors and risk of lung cancer in never-smokers. Int J Cancer 1998;78(4):430-6.
4. Vegetable and fruit intake and the risk of lung cancer in women in Barcelona, Spain. Eur J Cancer 1997;33(8):1256-61.
5. Intake of vitamins E, C, and A and risk of lung cancer. The NHANES I epidemiologic followup study. First National Health and Nutrition Examination Surver. Am J Epidemiol 1997;146(3):231-43.
6. Dietary carotenoids and vitamins A, C, and E and risk of breast cancer. J Natl Cancer Inst 1999;91(6):547-56.
7. Fruit and vegetable intake and incidence of bladder cancer in a male prospective cohort. J Natl Cancer Inst 1999;91(7):605-13.
8. Dietary antioxidants and risk of myocardial infarction in the elderly: the Rotterdam Study. Am J Clin Nutr 1999;69(2):261-6.